Φωτορομάντζο 24/02/2015 Χ.Κ. Καλαβρύτων



Η Τρίτη φάνταζε ιδανική για να φτάσουμε οικογενειακώς
στο μεσαίο τμήμα του χιονοδρομικού, στη Βαθειά Λάκκα,
χρησιμοποιώντας για πρώτη φορά έναν αναβατήρα.
Αν και η πρωινή λιακάδα όσο πέρναγε η ώρα έδεινε μάχη
με περαστικά κούμουλα, οι θετικές θερμοκρασίες
και η σχετική άπνοια ήταν σύμμαχοι στο έργο μας.

Αρκετός κόσμος πάνω,
αλλά χωρίς "περίμενε" στους αναβατήρες.
Όλα ανοιχτά.

Ζέστη είχε, με θετικές θερμοκρασίες,
που κατέβηκε κάπως μετά τις 12 που μας έπιασε σύννεφο.
Εκεί που κάποιοι είχαν μείνει με κοντομάνικα, φάγανε και νιφάδες!

Το χιονάκι υγρό και παιχνιδιάρικο...
Ναι, όσο kinky ακούγεται!
Το εκτός πίστας, από τα αγαπημένα μου ανοιξιάτικα!
10 ποντάκια βαρύ φρέσκου πάνω σε μαλακιά -επιτέλους- καφέ κρούστα.
Α-ΠΙ-ΘΑ-ΝΟ


Φόρεσα τον μάρσιπο, πήρα αγκαλιά την κόρη και ήμασταν πλέον έτοιμοι να πάρουμε το πρώτο μας πιατάκι!

Για χάρη της εγγονής, ο παππούς εκτελούσε χρέη αχθοφόρου...

Χωρίς κανένα πρόβλημα φτάσαμε πάνω

Και επιτέλους, μαζί με το παιδί μας, στο αγαπημένο μας μέρος του χιονοδρομικού. Στη καντίνα της Βαθειάς Λάκκας. Εκεί που έχουμε τόσες ωραίες αναμνήσεις όλα αυτά τα χρόνια που ανεβαίνουμε στο Χελμό.


Η μικρή μας δεν άργησε να προσαρμοστεί στο χώρο και με την πρώτη ευκαιρία άρπαξε έναν υπνάκο

Ski με βάρδιες είχε το πρόγραμμα, όσο θα μας επέτρεπε η μικρή. Ευτυχώς, όταν είσαι στη Βαθειά Λάκκα, με τους αναβατήρες «Θέτις» & «Άρτεμις» δίπλα σου, κάνεις ωραίες κατεβασιές express

Η πίστα «Αντιγόνη» και δίπλα ο διπλός συρόμενος αναβατήρας «Άρτεμις». Το εκτός στη πλαγιά ήταν απίθανο ανοιξιάτικο.

Ο αναβατήρας «Στύγα». Η πλαγιά της είχε φρεσκαριστεί με καμιά 10αριά ποντάκια βαρύ χιονιού, που έδεσε μια χαρά με το παγωμένο υπόστρωμα.


Ο αναβατήρας Αχιλλέας με φόντο το ελατοδάσος του Αυγού

Το λοφάκι του αναβατήρα «Θέτις»

Ξάπλα στη σεσλόνγκ και χαλλλάρωμααααα...

Παρκάρισμα των ski και babysitting...


Η πλατεία στη Βαθειά Λάκκα

Ξανά μαζί, στον αναβατήρα της Στύγας, μετά από 1 χρόνο +, πλέων ως γονείς!

Αγαπάμε Χελμό


Ο τελευταίος πυλώνας του αναβατήρα της Στύγας

Από την επιστροφή της Στύγας κοιτάζοντας το πρώτο τμήμα της πίστας «Νεφέλη»


Προσωπικά δεν θα ξεχάσω αυτή τη μέρα,
αφού ήταν η πρώτη φορά...
που κατέβηκα το Βιετνάμ...
με απόλυτη επιτυχία...
αγκαλιά με τη κόρη μου!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου