Την Καθαρά Δευτέρα, 23/2/2015, βλέποντας αρχικά τις webcams
του κέντρου, λέγαμε να μην ανέβουμε καθόλου στο χιονοδρομικό
και να λιώσουμε στα Σαρακοστιανά. Κάποια στιγμή όμως,
κατά τις 11:00, είδαμε από τις κάμερες ότι ο καιρός είχε ανοίξει.
Αποφασίσαμε να ανέβουμε και να εκμεταλλευτούμε τις άδειες πίστες.
Έτσι και έγινε... αλλά μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο, στις 12 παρά
ο καιρός είχε ξαναχαλάσει για τα καλά.
Στη τελική, βουνό είναι ότι θέλει κάνει!
Νερόχιονο με πολύ αέρα στο parking του χιονοδρομικού.
Δεν πτοηθήκαμε και είπαμε να χορέψουμε.
Από την πρώτη κιόλας ανάβαση, με τον συρόμενο της Δάφνης είχαμε παπαριάσει.
Ευτυχώς στη Βαθειά Λάκκα έπεφτε περισσότερο χιόνι παρά νερόχιονο.
Έτσι δεν ξανακατέβηκα προς Ξερόκαμπο και έμεινα στο μοναδικό
ανοιχτό liftάκι της Βαθειάς Λάκκας, την Θέτις.
Ε-ΛΙΩ-ΣΑ.
Έκανα μόνος μου προπόνηση, σε δύσκολες συνθήκες.
Αλλά άμα είσαι χιονομαζό γουστάρεις και τέτοιες καταστάσεις.
Φρέσκο βαρύ χιονάκι έπεφτε ακατάπαυστα
που όσο είχες τον αέρα πλάτη ήταν μια χαρά.
Κατά τις 13:00 έκανε μια τρύπα και σταμάτησαν τα φαινόμενα.
Ήθελα πολύ να βγάλω φωτογραφίες αυτής της σουρεαλιστικής εικόνας.
Ήμουν σχεδόν μόνος σε ένα μικρό παράδεισο!
Από την άλλη είχα μουσκέψει τόσο πολύ
που δεν ήθελα επ' ουδενί λόγο να βγάλω τα γάντια μου.
Με καλύτερη ορατότητα όρμισα στα απάτητα του λόφου της Θέτιδος.
Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΑ
Καμιά 10αριά πόντοι βαρύ φρέσκου χιονιού, πάνω στη παγωμένη κρούστα
που είχε και αυτή γίνει παπάρα από την υγρασία.
Κάθε στροφή φανέρωνε καφέ χιόνι πάνω στο φρέσκο λευκό.
Μικρές πλάκες υγρού χιονιού να ξεκολλάνε και ο μοναδικός φόβος
τα καλυμμένα καρχαριάκια, δλδ οι κορφές βράχων που ίσα ίσα είχαν καλυφθεί
και δεν γινόντουσαν ορατές. 2 φορές μου άφησαν παράσημα στους πάτους των ski μου.
ΧΑ-ΛΑ-ΛΙ
Μετά από λίγο εμφανιστήκαν και άλλοι χιονοδρόμοι στη Θέτις.
Ξαφνικά βρέθηκα να περιμένω στην ουρά για να πάρω το πιατάκι!
Ήταν τέτοια η μανία που με είχε πιάσει, που έφτασα να βοηθώ και snb-α
για να επιβιβαστεί πιο γρήγορα.
Τελικά κατά τις 14:00 ο καιρός ξανάκλεισε.
Χορτασμένος από ski, αλλά πεινασμένος για λαγάνα
δεν έκατσα να βραχώ και να κρυώσω άλλο.
Μια τελευταία κατεβασιά στην «Αριάδνη»
που το χιόνι κόλλαγε σε επικίνδυνο σημείο
και όπου φύγει φύγει...
Απολογισμός: 2.30 ασταμάτητου ski, εντός & εκτός πίστας.
Το σφηνάκι της Θέτιδος το πήρα πάνω από 30 συνεχόμενες φορές!
Ναι, μπορώ να δηλώσω ότι τον αγαπώ αυτόν τον αναβατήρα.
Έχει σώσει πολλές χιονοδρομικές μέρες που οι περισσότεροι
θα τις χαρακτήριζαν φόλες!
 |
| Το δρομάκι που οδηγεί στη πίστα «Φαίδρα». Όχι, δεν το τιμήσαμε |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου