Φωτορομάντζο 03/03/2019 Χελμός

Τη Κυριακή που μας πέρασε, 3 Μαρτίου, την "αφιερώσαμε" στη 1η ετήσια συνάντηση ορειβατικού ski στο Χελμό ή αλλιώς «Helmos Ski Touring Classic I». Τη διοργάνωση ανέλαβε η «RTM HELMOS», με αρχηγό τον Σπύρο Σούλη και υπαρχηγό τον Κώστα Ζέτο, που άλλωστε ήταν και οι εμπνευστές του event.

Αν και συνέπεσε χρονικά -λόγω αναβολής- με ένα από τα μεγαλύτερα event ορειβατικού ski στη χώρα μας, το «Pierra Creta», είχε αρκετές συμμετοχές. Από έμπειρους μέχρι και εντελώς αρχάριους στο ορειβατικό ski. Το ωραίο, παρεΐστικο κλίμα ήταν άλλο ένα + στο event.

Η διαδρομή βατή και ωραία. 5+ ώρες με τις στάσεις, 650 υψομετρικά και μήκος διαδρομής ανάβασης κάτι παραπάνω από 6χλμ.

Λοξοκοιτάζοντας τον «Χάρο», από το σημείο συνάντησής μας...

Τα ski μου έτοιμα skinαρισμένα

Μέρος του group, στα πρώτα μέτρα της διαδρομής

Όσο και αν ήταν ιδανικά για ski στο χιονοδρομικό, με τις φώκιες μας θα τραβάγαμε για αλλού...

Από τα πρώτα πράγματα που κάναμε ήταν να περνάμε ένας ένας μπροστά από τον αρχηγό της ομάδας, τον Σπύρο Σούλη, για να τσεκάρουμε ότι τα arva μας (beacons) ήταν λειτουργικά. SAFETY FIRST

Ο Κώστας & ο Αποστόλης

Ο Σπύρος Σούλης

Στη πρώτη μας στάση, στο ύψος της «Χιονοστιβάδας»

Μέσα στο ελατόδασος του Αυγού ήταν μια βατή διαδρομή. Με το που βγήκαμε μέσα από τα δέντρα άρχισαν τα δύσκολα. Το τερέν ήταν αρκετά παγωμένο, ο δασικός που είχαμε ακολουθήσει είχε μπουκώσει από χιόνι και είχε γίνει μέρος της πλαγιάς.

Κοιτάζοντας δυτικά, προς το οροπέδιο των Λουσών

Στη τραβέρσα προς το διάσελο Αυγού - Νεραϊδόραχης, όπου βρίσκεται το ορειβατικό καταφύγιο Χελμού

Ο Αποστόλης, αργά και σταθερά στο παγωμένο τερέν

Όταν πια φτάσαμε στο, εγκαταλελειμμένο, καταφύγιο ο καιρός είχε κλείσει.

Τα πέδιλά μας σε φάση ξεκούρασης. Πίσω τους η νότια πλευρά της Βελιάς ξέχιονη. Στα δεξιά της διακρίνονται τα Καλάβρυτα & το Σκεπαστό

Ο Σπύρος είχε φροντίσει για τον ανεφοδιασμό μας. Στο καταφύγιο μας περίμεναν μέχρι και μπύρες! Australian way!

Ο Νίκος επ΄αυτοφόρω. Άρπαξε μια μπύρα και όπου φύγει!

Ο υπαρχηγός μας, Κώστας Ζέτος

Η στάση μας στο ορειβατικό καταφύγιο του Χελμού «Βασίλης Λεοντόπουλος» ήταν άλλη μια ευκαιρία για να καταγράψουμε τη τραγική κατάσταση που βρίσκεται, εγκαταλελειμμένο ουσιαστικά στη μοίρα του, κοντά 20 χρόνια! Δε θα σταματήσω να καυτηριάζω αυτή τη ντροπή.

Η νοτιοδυτική πλευρά του καταφυγίου. Η ανεπίσημη είσοδος στο καταφύγιο -το δεξί παράθυρο στη φωτογραφία- πρόχειρα κλεισμένη με μερικές πέτρες. Μέσα ήταν γεμάτο από ανεμοσούρια... Από τη τελευταία φορά που το επισκέφτηκα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει. Αν και όπως παρατήρησα έχουν τοποθετηθεί σε κάποια παράθυρα του πρώτου ορόφου, εξωτερικά, κάποιες λαμαρίνες που τα σκεπάζουν.

Σε πολλά σημεία έχει εμφανιστεί ο οπλισμός του σκελετού... Αργά και σταθερά η υγρασία και η σκουριά κάνει τη δουλειά της...

Η δυτική πλευρά του καταφυγίου ή καλύτερα του ερειπίου... Θα μπορούσε να ήταν ένα από τα στολίδια του Χελμού και διαφήμιση για τον τόπο. Αλλά φαίνεται ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δε το αγάπησε πραγματικά. Ούτε καν η Ε.Ο.Ο.Α. όπου και της ανήκει (...ακόμα;)

Για πόσο ακόμα θα σαπίζει έτσι; Για πόσο ακόμα θα είναι η ντροπή του Χελμού;

Αφού πήραμε δυνάμεις, ξεκινήσαμε -σχεδόν όλοι- για το δεύτερο μέρος της διαδρομής. Μέσα από τη πίστα της Νεφέλης θα φτάναμε στη Στύγα. Από τα ~2100μ. υψόμετρο, όπου βρίσκεται το καταφύγιο, στα ~2310μ. υψόμετρο, με ~1200μ. πορεία.

Δεν ήταν λίγοι αυτοί όπου είχαν ανέβει ποδαράτα μέχρι τη Στύγα, για μερικές παρθένες στροφές

Ο Βασίλης κουβαλώντας και τα ski της αδερφής του, όπου δεν είχαν ορειβατική δέστρα...

Στα τελευταία -και ατέλειωτα- μέτρα πριν το σπιτάκι στην επιστροφή της «Στύγας»

Αναμνηστικές φωτογραφίες, λίγο πριν τη κάθοδο μας

Η "ηρωίδα" της παρέας, Έλενα, όπου ανέβηκε ποδαράτο μέχρι επάνω!

Η επιστροφή της «Στύγας» και τα καρεκλάκια της θαμμένα στο χιόνι

Την είχε την παγοποίησή της... δε νομίζω να δυνόταν εύκολα σε λειτουργία...

Alpine mode και έτοιμοι για κατάβαση!

Από τη Νεραϊδοράχη κοιτάζοντας προς το καταφύγιο

Αγαπημένη πλαγιά κάτω από τα πόδια μου. Φέτος μας έλειψε...

Αν και το event είχε τελειώσει επιτυχημένα, αρκετοί θελήσαμε λίγες στροφές ακόμα. Έτσι, καταλήξαμε στα γνωστά λημέρια του Αυγού...

Ο Ξερόκαμπος από το Αυγό

Στη τραβέρσα για «Περίπτερο». Για άλλη μια φορά μας "πλήρωσε"

Το ραντεβού ανανεώθηκε για του χρόνου. Αν και δεν αποκλείεται ένα ανοιξιάτικο repeat, με Ψηλή Κορφή & Μαυρολίμνη σαν στόχο...

Φωτογραφίες από το event θα βρείτε και εδώ.

Και το σχετικό βίντεο από τον Κώστα:

Σπύρο & Κώστα σας ευχαριστώ για την προσπάθειά σας, την υπομονή σας και για τα χαμόγελα που μας χαρίσατε.