Φωτορομάντζο 02/02/2019 Χ.Κ. Καλαβρύτων

Σάββατο, νωρίς νωρίς στο parking του χιονοδρομικού.
Αέρας που ξύριζε και φόβοι μήπως σταθεί αιτία για να μην ανοίξει η άγκυρα.
Ευτυχώς, η άγκυρα άνοιξε (μετά τις 10:00) και το Αυγό, με τις ωραίες διαδρομές του, μας αποζημίωσε για άλλη μια φορά...

Πεινασμένος για ski, δεν είχα σκοπό να βγάλω φωτογραφίες, αν και κουβάλαγα φωτογραφικές μηχανές στο σακίδιό μου.
Τελικά, υπέκυψα στις ομορφιές του Χελμού και έκανα αρκετά κλικ για να έχω να θυμάμαι την όμορφη, αυτή, ημέρα.

Από την επιστροφή της άγκυρας κοιτάζοντας προς Ξερόκαμπο. Το parking μισογεμάτο

Από το ίδιο σημείο διακρίνουμε, απέναντί μας, τον Παρνασσό

Ο οικίσκος του χειριστή στην επιστροφή της άγκυρας

Χαρακτηριστικό του αέρα που είχε στην επιστροφή ήταν και το παραπάνω. Η άγκυρα μπλέχτηκε, με αποτέλεσμα να σταματήσει η λειτουργία του αναβατήρα για ~10', μέχρι...

... να δώσει λύση το προσωπικό του Χ.Κ.. Μπορεί να φαίνεται εύκολο, αλλά όταν το ζεις από κοντά, με αυτόν το αέρα και αυτό το κρύο δεν είναι το ίδιο.

Ο αέρας είχε ξυρίσει πολλές πλαγιές και στα περισσότερα "εκτός" πεδία είχαμε hard pack. Αλλά το χιονάκι δεν εξαφανίζεται... κάπου το κρύβει ο άερας...

... και όσο και αν ήθελα να μην χάνω ώρα τραβερσάροντας, προτιμώντας να skiάρω τα παραpisting hard pack, δε μπορούσα να μην ακούσω τη "παρέα" για το κυνήγι της λευκόχρυσης πουδρίτσας!

Το «Χελμπέντιους Πουδράκιους, Αροάνιους» σε στάση φέρμας, πριν ορμήξει...

Ναι, υπήρχαν και τέτοια χιόνια το Σάββατο.

Η αφετηρία της «Δάφνης». Υποφερτές, σχετικά ουρές

...και όσο και να ήθελα να κάνω λίγο πίστα, ξανά & ξανά στην ίδια αμαρτία

Το φρύδι στη Χιονοστιβάδα του Αυγού, από τα μεγαλύτερα που έχω δει όλα αυτά τα χρόνια που τριγυρνώ στο Χελμό.

Λίγα υψομετρικά μέτρα από πάνω μας, η κορυφή του Αυγού.

Η θέα φοβερή. Βαλβουσιά, Καλάβρυτα, Βάλτος, Σκεπαστό και στο βάθος δεξιά, το Παναχαϊκό.

«Snow Pillows» που λεν και στου χουριόμ..

Ο Παράδεισός μου, στα μάτια μου... Πάμε για άλλα!