Φωτορομάντζο 04/05/2017 Χελμός

Ήταν απωθημένο χρόνων μια επίσκεψη στο Χελμό, για ορειβατικό ski
και χαλαρή, ανοιξιάτικη, βόλτα και χρονική στιγμή που το Χ.Κ. Καλαβρύτων
να είχε βάλει λουκέτο για τη σαιζόν.

Με την κατάλληλη παρέα, αλλά και μερικές απουσίες φίλων,
που ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν να έρθουν μαζί μας, ξεκινήσαμε,
νωρίς το πρωί μιας καθημερινής του Μάη, για να κάνουμε
το όνειρό μας πραγματικότητα.

Παρκάραμε λίγο πάνω από το «Chalet 1750», περίπου στα 1700μ. υψόμετρο. Αραδιάσαμε την ορειβατική μας πραμάτεια και προετοιμαστήκαμε για την ανάβαση...

Ο «Χάρος» από πάνω μας, με τις χιονούρες του

Πίσω μας το «Chalet 1750» και ο Ξερόκαμπος. Όλα στην ησυχία τους. Μόνο κουδουνίσματα από αιγοπρόβατα ακουγόντουσαν και οι ήχοι της φύσης

Το ξωκλήσι του Αγίου Υακίνθου

Πρώτη στάση για ανάσες... στη Βαθειά Λάκκα. Υψόμετρο ~1850μ. Από εκεί, λίγο πιο πάνω, ξεκίναγαν οι χιονούρες και θα βάζαμε επιτέλους τις φώκιες μας.

Διακρίνονται οι αφετηρίες από τους αναβατήρες «Ηρακλής», «Θέτις» & «Άρτεμις»

Κλεφτές ματιές στον αναβατήρα «Στύγα»... ξέραμε ότι θα κοπιάσουμε αρκετά μέχρι να φτάσουμε στην επιστροφή της...

Ο Κώστας προετοιμάζεται...

Στο σημείο που τα καρεκλάκια της Στύγας περνάνε πάνω από τη πίστα «Νεφέλη» ξεκινήσαμε να φωκάρουμε. Υψόμετρο ~1900μ.

Βατή ανάβαση, μέσα από τη πίστα της Νεφέλης

Δεύτερη στάση, στο πλάι της πίστας «Νεφέλη» στα ~2050μ. υψόμετρο , στο ύψος του εγκαταλελειμμένου καταφυγίου...

Αν υπήρχε λογική... το καταφύγιο στου «Πουλιού Βρύση» θα ήταν σε λειτουργία και εφαλτήριο τέτοιων διαδρομών, σαν και αυτή που θα κάναμε. Αλλά το καταφύγιο, ως γνωστό, είναι εδώ και χρόνια κλειστό...

Μετά τις απαραίτητες ανάσες, ειδικά για τον αγύμναστο & απαίδευτο γράφοντα... συνεχίσαμε για Νεραϊδόραχη

Όπου γης και πατρίς... όπου ξέχιονος βράχος και αφορμή για σταμάτημα. Μπροστά στα πόδια μου η πίστα της Νεφέλης και στο βάθος το Αυγό.

Τα τελευταία, βασανιστικά μέτρα μπροστά μας, για να φτάσουμε μέχρι το Αστεροσκοπείο Χελμού

Παρέα μας στην ανάβαση μας είχαμε κάθε λογής έντομο, όπως αυτή η πεταλούδα, που στάθηκε αφορμή για λίγες ακόμα ανάσες

Άντε και κοντεύουμε...

Πίσω μας η πίστα της Νεφέλης. Διακρίνεται το Καταφύγιο και στο βάθος πίσω τα Καλάβρυτα

Φτάνοντας στη κορυφογραμμή της Νεραϊδόραχης, η χαρά μας ήταν έκδηλη. Ο στόχος μας, η Ψηλή Κορφή και ο Επάνω Κάμπος ήταν γεμάτα χιόνια. Ομορφιές...

...αλλά και η ομορφιά μπροστά στα πόδια μας δεν πέρναγε απαρατήρητη...

Είμαστε ήδη στα 2300μ.+ υψόμετρο. Πίστευα ότι τα δυσκολότερα είχαν περάσει...

Ο Κώστας ήξερε ότι τα δύσκολα τώρα ξεκίναγαν...

Το τηλεσκόπιο «Αρίσταρχος»

Κάτω από το τηλεσκόπιο «Αρίσταρχος», κοιτάζοντας νότια προς Ψηλή Κορφή. Η μοναδική, εποχική, αλπική λίμνη του Μοριά, η «Μαυρολίμνη» ίσα που αρχίζει να σχηματίζεται. Βρίσκεται σε υψόμετρο ~2050μ.. Την βάλαμε σαν στόχο, αφού βλέπαμε ότι ήταν χιονοπροσβάσιμη με τα ski μας...

Από το ίδιο μέρος, κοιτάζοντας ανατολικά, προς το όρος Κυλλήνη (Ζήρεια)

Ο «Αρίσταρχος» τράβαγε τα βλέματά μας, απ΄ όπου και αν τον κοιτάγαμε

Οι εγκαταστάσεις του Αστεροσκοπείου Χελμού «Αιμίλιος Χαρλαυτής» και στο βάθος η επιστροφή του αναβατήρα της Στύγας και ο οικίσκος της

Η κορυφογραμμή που μας οδηγεί από την Νεραϊδόραχη προς το Λιθάρι και τον Επάνω Κάμπο

Επιθετική γωνία λήψης του τηλεσκοπίου...

Στον Επάνω Κάμπο, συνεχίζοντας για Ψηλή Κορφή

Η απόσταση και η διάρκεια της πορείας ήταν μεγαλύτερη από ότι υπολόγιζα, κοιτάζοντας από την απέναντι μεριά.

Η Ψηλή Κορφή του Χελμού με υψόμετρο 2355μ.

Κάναμε μια μεγάλη στάση από κάτω της. Οι αντοχές μου ήδη είχαν δοκιμαστεί...

Κοιτάζοντας προς τα Βόρεια

Ο Επάνω Κάμπος & το Λιθάρι. Διακρίνετε και η χαρακτηριστική στάνη στο Λιθάρι και ο δασικός δρόμος που ενώνει τον Ξερόκαμπο με το Αστεροσκοπείο

Λίγο πριν ξεκινήσουμε την κατάβαση μας.

Κάπου στο ενδιάμεσο της κατάβασης μας διακρινόταν και ο περίφημος καταρράκτης «Τα Ύδατα της Στυγός». Τόσες επισκέψεις στο Χελμό, πρώτη φορά τον αντίκριζα με τα μάτια μου. Ναι ένα δέος το ένιωσα. Ένα μέρος με τεράστια μυθολογία από τα αρχαία χρόνια, ήταν στα μπροστά μου, μετά από ώρες ανάβασης. Βασικά αυτό ήταν το σημείο που θα έπρεπε να μπούμε για να πέσουμε στη Μαυρολίμνη, αλλά εμείς... ΔΕΝ και συνεχίσαμε σε λάθος διαδρομή...

Η κορυφή της Αετοράχης (αν δεν τα έχω κάνει μαντάρα με την ορογραφία...)

Τα χαρακτηριστικά λουλούδια των ψηλών βουνών μας, οι Κρόκοι

... και αφού κατηφορίσαμε κάπου κάτω από Νεραϊδάλωνο & Ψηλή Κορφή βγαίνοντας σε γκρέμι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, μην έχοντας κουράγιο για κατάβαση προς τη Μαυρολίμνη

Ο Κώστας στο Λιθάρι

Το Λιθάρι

Από το Λιθάρι, κοιτάζοντας Βόρειοδυτικά. Ο δασικός δρόμος Ξερόκαμπου - Αστεροσκοπείου κρατά πολλά χιόνια ακόμα. Διακρίνεται και ο κάμπος των Λουσών στα αριστερά

Από το Λιθάρι, κοιτάζοντας Δυτικά και την Στρογγυλόλακκα. Από κάτω μας περνά άλλος ένας δασικός δρόμος που εξυπηρετεί μερικές στάνες που βρίσκονται κοντά στον Κάτω Κάμπο. Στο βάθος ο Κάμπος των Λουσών και πίσω από τη Κακή Ράχη, στα αριστερά, βρίσκεται το Σπήλαιο των Λιμνών

Φουρκέτα του δασικού δρόμου και χαρακτηριστικό πέρασμά του κάτω από τον βράχο στο Λιθάρι

Από τον αυχένα μεταξύ Νεραϊδόραχης και Ψηλής Κορφής, στην επιστροφή μας. Διακρίνεται στο κέντρο η Μαυρολίμνη, που τελικά δεν καταφέραμε να την επισκεφτούμε... Next time!

Φτάνοντας, μετά κόπων και βασάνων, στα γνώριμα μέρη του χιονοδρομικού. Η επιστροφή του αναβατήρα «Στύγα» και πίσω της ο «Αρίσταρχος»

Από την Στύγα, κοιτάζοντας προς Βαθειά Λάκκα & Ξερόκαμπο.

Τελευταίες ετοιμασίες για την κατάβασή μας

Προτιμήσαμε να κατέβουμε το αγαπημένο αριστερό λούκι της Νεραϊδόραχης. Από τα ~2300μ. ski έως τα ~1900μ.. Αν και η κούραση δεν μας επέτρεψε να το ευχαριστηθούμε όσο θα θέλαμε, η κατάβασή της ήταν το κερασάκι της ημέρας.

Τελευταία ματιά ( ; ) για τη φετινή σαιζόν στη Νεραϊδόραχη...

...και επιτέλους, μετά από κοντά 8+ ώρες, στο Ξερόκαμπο.

Πιάσαμε φρέσκο νερό και γεμάτοι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Αθήνα.

Εδώ μπορείτε να δείτε την άποψη του Κώστα,
για την επίσκεψή μας.
Ακολουθεί και το σχετικό βιντεάκι που έφτιαξε.

Σίγουρα δεν έχουμε τελειώσει με το Χελμό.
Έχει πολλά ακόμα να μας δείξει.
Ελπίζουμε σύντομα σε repeat.


Υ.Γ.¹: Κρατώ κάποιες επιφυλάξεις για την ορθότητα των τοποθεσιών που αναγράφω. Θα χαρώ αν βρεθεί κάποιος να διορθώσει τα όποια λάθη έχω κάνει σε αυτά.
Υ.Γ.²: Κώστα σε ευχαριστώ για την υπομονή σου.
Θα σου ξαναφορτωθώ...